Князь Ян Юндзіл, уладальнік мясцовасці Рэгінаў (сёння Івацэвіцкі раён Брэскай вобласці), перадае большую частку свайго маёнтка разам з драўляным палацам на выхаваўчую дзейнасць салезіянаў. Першым дырэктарам і арганізатарам пляцоўкі ў Рэгінаве быў кс. Войцех Кучэўскі SDB, які прыбывае ў Рэгінаў вясной 1935 года.
На пачатку дом служыў прытулкам для бяздомных хлопцаў і сіротаў. Салезіяне таксама бяруць пад сваю апеку мясцовых католікаў і будуюць для гэтых мэтаў драўляную капліцу У планах было таксама будаўніцтва парафіяльнага касцёла. Усё ішло да стварэння ў Рэгінаве школы, якая б давала прафесію неадукаваным мясцовым хлопцам. Аднак планы змяніліся. Настаяцелі вырашаюць адкрыць у 1937 годзе ў Рэгінаве Меншую Місійную Семінарыю, якая мела б мэтай падрыхтоўку салезіянаў для працы на місійных тэрыторыях.
17 верасня ў Рэгінаў уваходзіць савецкая армія. Амаль раптоўна салезіяне з выхаванцамі былі выкінутыя са свайго дому. Спальванне архіва, падручнікаў, здзекі над святымі абразамі – вось толькі некаторыя мерапрыемствы, якія ладзілі савецкія “вызваліцелі” ў той дзень.
Дырэктар Рэгінава, кс. Ян Жак SDB, разам з іншымі сабратамі скіравалі свае крокі на захад, развітваючыся назаўсёды з асірацелай пляцоўкай. Адзіным салезіянінам, які вырашыў застацца, быў кс. Міхал Булёўскі SDB. Як сам казаў, яго сэрца проста не змагло пакінуць людзей, якія, бачачы адыходзячых святароў, гублялі ўсялякую надзею.