Князь Ян Юндзіл, уладальнік мясцовасці Рэгінаў (сёння Івацэвіцкі раён Брэскай вобласці), перадае большую частку свайго маёнтка разам з драўляным палацам на выхаваўчую дзейнасць салезіянаў. Першым дырэктарам і арганізатарам пляцоўкі ў Рэгінаве быў кс. Войцех Кучэўскі SDB, які прыбывае ў Рэгінаў вясной 1935 года.
На пачатку дом служыў прытулкам для бяздомных хлопцаў і сіротаў. Салезіяне таксама бяруць пад сваю апеку мясцовых католікаў і будуюць для гэтых мэтаў драўляную капліцу У планах было таксама будаўніцтва парафіяльнага касцёла. Усё ішло да стварэння ў Рэгінаве школы, якая б давала прафесію неадукаваным мясцовым хлопцам. Аднак планы змяніліся. Настаяцелі вырашаюць адкрыць у 1937 годзе ў Рэгінаве Меншую Місійную Семінарыю, якая мела б мэтай падрыхтоўку салезіянаў для працы на місійных тэрыторыях.
17 верасня ў Рэгінаў уваходзіць савецкая армія. Амаль раптоўна салезіяне з выхаванцамі былі выкінутыя са свайго дому. Спальванне архіва, падручнікаў, здзекі над святымі абразамі – вось толькі некаторыя мерапрыемствы, якія ладзілі савецкія “вызваліцелі” ў той дзень.
Дырэктар Рэгінава, кс. Ян Жак SDB, разам з іншымі сабратамі скіравалі свае крокі на захад, развітваючыся назаўсёды з асірацелай пляцоўкай. Адзіным салезіянінам, які вырашыў застацца, быў кс. Міхал Булёўскі SDB. Як сам казаў, яго сэрца проста не змагло пакінуць людзей, якія, бачачы адыходзячых святароў, гублялі ўсялякую надзею.
Рэгінаў. Сядзібна-паркавы ансамбль Юндзілаў
