Выбраныя здымкі
Фота © Кузіч Мікола | Дата: 05.08.17
Фота © Zmitser Savelyeu | Дата: 16/10/2016
Фота © Zmitser Savelyeu | Дата: 16/10/2016
Царква Іаана Хрысціцеля ў фальварку Гавезна (зараз в. Вішнявец) з'яўляецца помнікам уніяцкай архітэктуры, у якім толькі фрагментарна захаваліся прыкметы стылістыкі віленскага барока.
Царква заснавана ў 1640 г. нясвіжскімі бенедыкцінкамі, якім у 1590 г. вёску перадаў ва ўладанне М.К. Радзівіл Сіротка. Першая царква, як зазначаюць краязнаўцы, была пабудавана ў «стылі гатыцкім». Новая царква змуравана ў 1742 г. і карэнным чынам перабудавана пад праваслаўную пасля касацыі уніі да 1850 г. Істотна зменены галоўны фасад, цалкам пазбаўлены свайго завяршэння. Бакавыя вежы замянілі цыбулепадобныя галоўкі на глухіх барабанах, а франтон цэнтральнай часткі — невялікі паўцыркульны «какошнік», якія не адпавядаюць маштабу збудавання. Аднак захавалася аўтэнтычная архітэктоніка храма ў выглядзе трохнефавай базілікі з вузкай пласцінай фасада-нартэкса.
Кампаноўка аб'ёмаў адначасова традыцыйная і незвычайная. У кампазіцыі вылучаецца кароткі двухчасткавы цэнтральны неф, ад якога алтарная частка з вімай аддзелена рудыментамі мураванай алтарнай перагародкі і які завершаны сегментнай алтарнай сцяной. Вуглы нефа ўнутры скошаны (зрокава надае яму форму авала). Аднолькавая шырыня вузкіх бакавых нефаў і нартэкса і іх непасрэдная сувязь паміж сабою ствараюць уражанне абходнай галерэі вакол ядра кампазіцыі, што ўласціва для праваслаўнай сакральнай архітэктуры. Дзеля гэтага і вітыя ўсходы на хоры храма размешчаны незвычайна — у вуглавых апорах цэнтральнага нефа. Увогуле аб'ёмна-прасторавай кампазіцыі царквы (пры падкрэсленай кампактнасці, прастаце і масіўнасці форм) уласцівы арыгінальнасць і вынаходлівасць архітэктурнай задумы, своеасаблівая інтэрпрэтацыя стылю.
У першапачатковым выглядзе захавалася дэкаратыўнае афармленне інтэр'ера са стылізаваным іанічным ордэрам пілястраў. Цыліндрычнае з распалубкамі скляпенне цэнтральнага нефа ўмацоўваюць адзінкавыя падпружныя аркі, а крыжовыя скляпенні бакавых нефаў і нартэкса — спараныя. Лесвічныя шахты ўзвышаюцца да парапета хораў і ствараюць з ім агульную хвалістую паверхню, абмежаваную прафіляваным карнізам пластычнага абрысу.
Прастольнае свята 7 ліпеня.
Царква заснавана ў 1640 г. нясвіжскімі бенедыкцінкамі, якім у 1590 г. вёску перадаў ва ўладанне М.К. Радзівіл Сіротка. Першая царква, як зазначаюць краязнаўцы, была пабудавана ў «стылі гатыцкім». Новая царква змуравана ў 1742 г. і карэнным чынам перабудавана пад праваслаўную пасля касацыі уніі да 1850 г. Істотна зменены галоўны фасад, цалкам пазбаўлены свайго завяршэння. Бакавыя вежы замянілі цыбулепадобныя галоўкі на глухіх барабанах, а франтон цэнтральнай часткі — невялікі паўцыркульны «какошнік», якія не адпавядаюць маштабу збудавання. Аднак захавалася аўтэнтычная архітэктоніка храма ў выглядзе трохнефавай базілікі з вузкай пласцінай фасада-нартэкса.
Кампаноўка аб'ёмаў адначасова традыцыйная і незвычайная. У кампазіцыі вылучаецца кароткі двухчасткавы цэнтральны неф, ад якога алтарная частка з вімай аддзелена рудыментамі мураванай алтарнай перагародкі і які завершаны сегментнай алтарнай сцяной. Вуглы нефа ўнутры скошаны (зрокава надае яму форму авала). Аднолькавая шырыня вузкіх бакавых нефаў і нартэкса і іх непасрэдная сувязь паміж сабою ствараюць уражанне абходнай галерэі вакол ядра кампазіцыі, што ўласціва для праваслаўнай сакральнай архітэктуры. Дзеля гэтага і вітыя ўсходы на хоры храма размешчаны незвычайна — у вуглавых апорах цэнтральнага нефа. Увогуле аб'ёмна-прасторавай кампазіцыі царквы (пры падкрэсленай кампактнасці, прастаце і масіўнасці форм) уласцівы арыгінальнасць і вынаходлівасць архітэктурнай задумы, своеасаблівая інтэрпрэтацыя стылю.
У першапачатковым выглядзе захавалася дэкаратыўнае афармленне інтэр'ера са стылізаваным іанічным ордэрам пілястраў. Цыліндрычнае з распалубкамі скляпенне цэнтральнага нефа ўмацоўваюць адзінкавыя падпружныя аркі, а крыжовыя скляпенні бакавых нефаў і нартэкса — спараныя. Лесвічныя шахты ўзвышаюцца да парапета хораў і ствараюць з ім агульную хвалістую паверхню, абмежаваную прафіляваным карнізам пластычнага абрысу.
Прастольнае свята 7 ліпеня.
Крыніца:
Т.В. Габрусь
Мураваныя харалы
Мінск, "Ураджай", 2001