Касцёл Святой Тройцы | Глыбокае

Больш фотаздымкаў (49) >>

Каталіцкая парафія была заснавана ў мястэчку Глыбокае ваяводам мсціслаўскім Язэпам Корсакам у 1642 г., адначасова з кармеліцкім кляштарам, пабудаваным ў стылі «сармацкага» барока і перабудаваным (адным з першых) у стылі віленскага да 1735 г.

Парафіяльны Троіцкі касцёл у Глыбокім быў закладзены насупраць касцёла кармелітаў босых ў 1764 г. і кансекраваны ў 1783 г. біскупам Пятром Тачылоўскім. Першапачаткова касьцёл меў аднанефавую структуру з хвалістым двухвежавым фасадам. Франтальная выява аўтэнтычнага галоўнага фасада гэтай познебарочнай святыні адлюстравана на фотаздымку пачатку XX ст.

Пластычнае вырашэнне яго ніжняй часткі дастаткова тыповае ў параўнанні з іншымі святынямі таго часу. Адметным было завяршэнне фасада ў выглядзе роўнавысокіх атыкавага франтона і бакавых вежаў, накрытых пукатымі купаламі. Вежы мелі ўсяго адзін ярус вышэй цягі антаблемента, што надавала прапорцыям фасада пэўную прысадзістасць. Аднак па яго паверхні струменіўся сапраўдны дождж вертыкальных ліній, нагадваючы тэатральную заслону, за якой хаваўся аднанефавы храм невялікіх памераў.

Калі ў 1878 г. суседні касцёл кармелітаў быў пераасвячоны ў праваслаўную царкву Раства Багародзіцы, узнікла патрэба пашырыць парафіяльны касцёл св. Тройцы. Пасля яго рэканструкцыі ў 1902—1908 гг., ажыццёўленай архітэктарам Ю.Заро, застаўся толькі прыгожы барочны фасад папярэдняй святыні, над якім узведзены верхнія ярусы вежаў тэлескапічнай будовы (удала карэкціруе яго аптычнае ўспрыманне).

За вузкай пласцінай фасада-нартэкса цалкам нанава ўзведзена трохнефавая крыжовая базіліка са «свабодным» трансептам і выцягнутай апсідай прэсбітэрыя, завершанай фігурным франтонам над паўкруглай алтарнай сцяной. У верхнім сячэнні збудаванне мае форму лацінскага крыжа і ўвасабляе ідэю «ўзорнай» каталіцкай святыні часоў Рэчы Паспалітай, надзвычай прафесійна імітуючы стылістыку віленскага барока.

Са старога касцёла ў новы перанесены тры познебарочныя драўляныя алтары. Архітэктанічная кампазіцыя галоўнага з іх вырашана ў ніжнім ярусе дынамічна згрупаванымі калонамі карынфскага ордэра з інтэнсіўна раскрапаваным антаблементам, упрыгожана велічнымі рухавымі скульптурамі апосталаў Пятра і Паўла і завершана «Глорыяй». У той жа час мастацкае вырашэнне арганаў мае рысы неаготыкі.

Крыніца:
Т.В. Габрусь
Мураваныя харалы
Мінск, "Ураджай", 2001