Kościół Najśw. Serca Pana Jezusa | Wilno

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Twórcą nieistniejącego dziś kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa był Antoni Wiwulski. Budowę rozpoczęto w roku 1913. Zostały wzniesione mury, zamknięto nawę główną. Rozpoczęto wznoszenie wieży i prezbiterium. Prace nad budową przerwała I wojna światowa i przedwczesna śmierć projektanta. Jak pisze J. Kłos: „Śmierć autora uniemożliwiła dokończenie tej oryginalnej budowy według zamierzeń twórcy, nie opracowanych w formie ostatecznej. Jakkolwiek artysta porwał się śmiało na rzecz wyjątkowo trudną i sam szukał dopiero wyrazu dla swych pomysłów, opierając się na wzorach modernizmu francuskiego, to jednak można było oczekiwać od jego talentu zwycięstwa nad nieopanowanym jeszcze materiałem a rozhukaną zbytnio wyobraźnią.” W roku 1920 wznowiono prace budowlane, ciągnące się aż do 1939 roku. Przed wybuchem wojny kościół został prawie ukończony. W 1944 uszkodzony; po wojnie otwarty, spełniał posługi religijne do lat 60. XX wieku. Zarządzeniem władz LSSR zamknięty i zburzony. Na fundamentach kościoła wzniesiono Pałac Kultury Budowlanych.

Kościół został zlokalizowany przy ulicy Wielka Pohulanka (obecnie Basanoviciaus g.). Wzniesiony z żelazobetonu „o nowych zupełnie formach, rzeźbiarskich raczej niż architektonicznych” (J. Kłos), był zwieńczony ogromną kopułą i 108 metrową wieżą. Zamierzeniem twórcy kościół-pomnik miał się wpisać swoją sylwetką w panoramę Wilna. Niestety, nie przetrwał.

A.O.
Na podstawie:
- Juliusz Kłos, „Wilno, Przewodnik Krajoznawczy”, Wyd. Oddziału Wileńskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Wilno 1923
- Adam Dylewski „Wilno po polsku” Wyd. Świat Książki, Warszawa 2007
- Wiktor Zenowicz, nasz-czas.lt