> okręg wileński > gmina rejonowa Wilno > miasto Wilno > Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów
Wilno. Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów
Wilno. Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów

Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów | Wilno

Rok budowy (przebudowy): 1620-32
Współrzędne geograficzne:
54° 40'32.36"N, 25° 17'3.55"E

Albumy zdjęć

Wybrane zdjęcia

Wilno. Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów

Widok kościoła z północy Foto © Ê. Øàñòî¢ñê³ |

Wilno. Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów

Kościół na zdjęciu Jana Bułhaka z lat 30 XX w Foto © Ê. Øàñòî¢ñê³ |

Wilno. Kościół Wszystkich Świętych i klasztor Karmelitów

Kościół Wszystkich Świętych w Wilnie Foto © Ê. Øàñòî¢ñê³ |

Kościół Wszystkich Świętych i klasztor karmelitów w Wilnie

Kościół wraz z klasztorem był wzniesiony z fundacji Wojciecha Chludzińskiego w latach 1620-31. Został zbudowany w stylu wczesnego baroku. Spokojna, harmonijna bryła kościoła ma fasadę ozdobioną pilastrami i trójkątnym szczytem z gzymsami i wolutami. Na szczycie znajdowały się posągi św. św. Eliasza i Elizeusza, których obecnie nie ma. Obok kościoła XVIII-wieczna, bardzo piękna, barokowa, czterokondygnacyjna dzwonnica z rokokowym hełmem, uderzająco podobna do dzwonnicy kościoła Świętych Janów.

Wnętrze trzynawowe; nawy boczne podzielone ściankami tworzącymi kaplice. Rzeźby pochodzą z XVIII wieku, polichromie z XIX. Wnętrze odnowiono w roku 1904, nadmiernie zdobiąc je marmurami i złoceniami, co stwarza wrażenie przeładowania. Znajduje się tu 19 ołtarzy barokowych, bardzo ozdobnych.

Zabudowania klasztorne karmelitów składają się z zaadaptowanych, istniejących ówcześnie (1631-32) budynków stojących wzdłuż ulicy i kilku późniejszych obiektów. Budynek głównego korpusu klasztornego od strony ulicy zwieńczony jest barokowym szczytem, harmonizującym z fasadą kościoła.

Po wojnie w kościele urządzono muzeum sztuki ludowej. Obecnie zwrócony wiernym.

A.O.

Na podstawie:
Juliusz Kłos,
„Wilno, Przewodnik Krajoznawczy”,
Wydawnictwo Oddziału Wileńskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Wilno 1923
Tomas Venclova,
„Wilno”, R. Paknio Leidykla 2001, 2002