Kościół Św. Trójcy | Duniłowicze

Więcej zdjęć (34) >>

Kościół pod wezwaniem Św. Trójcy

Został wzniesiony w latach 1769-73 przez dominikanów, których osadziła tu Elżbieta z Isajkowskich Białozorowa. Zastąpił on starszą świątynię, zbudowaną i wyposażoną kosztem fundatorki.

Po kasacie klasztoru przez władze carskie w 1866 roku kościół został przebudowany i zamieniony w cerkiew prawosławną. W 1919 roku wrócił do katolików, po 1949 roku odebrano go ponownie i użytkowano jako magazyn nawozów sztucznych, wreszcie w 1989 zwrócono wiernym.

Jest to trójnawowa bazylika z transeptem o krótkich ramionach i wypukłych elewacjach zwieńczonych ozdobnymi frontonami, podobnie jak szczyt czworobocznego prezbiterium, po bokach którego znajdują się niskie zakrystie.

Fasadę flankują dwie trójkondygnacyjne wieże, pomiędzy którymi znajduje się fronton z wolutami. Fakturę fasady urozmaicają podwójne wklęsłe pilastry, wydatne gzymsy i nisze. Pilastry dekorują także pozostałe elewacje świątyni.

Wejście główne ozdabia portal, pierwotnie barokowy, w XIX wieku przekształcony na klasycystyczny, zwieńczony płaskorzeźbą Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Kolebkowe sklepienia nawy głównej i krzyżowe naw bocznych ozdobione są polichromią przedstawiającą motywy roślinne i kartusze herbowe.

Naprzeciwko kościoła znajduje się cmentarz żołnierzy polskich poległych podczas wojny bolszewickiej w 1920 roku.

Grzegorz Rąkowski
”Wśród jezior mszarów Wileńszczyzny”, Rewasz, Warszawa 2000
(A.O.)