Kościół Wniebowzięcia NMP | Dubrowa

Więcej zdjęć (20) >>

DUBRAWA - kościół p.w. Narodzenia NMP [1453-1787] i p.w. Wniebowziecia NMP [1796-1956]

1453 – pierwsza świątynia.
W roku 1453 miała miejsce fundacja świątyni przez Jana Radziwiłła, kasztelana trockiego i marszałka lit.
1553 – druga drewniana świątynia.
1553 nowy kościół zbudowany został staraniem Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła Sierotki.

XVII w. – odrodzenie parafii.
1670 odremontowanie kościoła po zniszczeniach w wojnie moskiewskiej, prace finansowane były ze środków Marcina Glebowicza. Kościół zostaje uznany za filialny parafii Krasne i takim figurę w spisie z 1744 r. „Dudrowy”
1770 – kościół Narodzenia NMP.
1770 r. odbyła się konsekracja świątyni dokonana po remontach opłaconych przez Mateusza Marcinkiewicza i wtedy nastąpiło nadanie tytułu Narodzenia N.M. Panny.

1787-1796 – pożar kościoła i budowa nowej świątyni.
W 1787 r. nastąpił pożar kościoła, później wobec zrujnowania świątyni nabożeństwa odprawiano w szopie. Ponadto na terenie parafii istniała kaplica w Nawasiołkach.
W 1796 r. rozpoczęto budowa nowej świątyni z funduszu Adama Chmary, był to budynek z cegły dedykowany jako Wniebowzięcia NMP.
1803-1804 – proboszczem ks. Józef Cymmerman
W 1803 r. relacjonowano „kościół na ukończeniu”, ale zakończenie budowy murowanej świątyni nastąpiło dopiero w 1805 r. Parafia należała do dekanatu mińskiego. W 1805 r. pochowano w kościele fundatora świątyni A. Chmarę.
1843 – proboszczem ks. Benedykt OCZEPOWSKI.
Na terenie parafii w 1843 r pomagało jeszcze dwóch innych kapłanów, pełniąc urząd wikarych: ks. Antoni Bejnarowicz i ks. Wincenty Koszko OFM.
1863-1864 – o. Wincenty KOSZKO (OFM)
W 1863 r. parafia liczyła 1100 kat. a po powstaniu styczniowym proboszcza zesłano na Syberie.

1868-1905 – po zabraniu kościoła na cerkiew
W 1868 r. dokonano zabranie kościoła i przebudowano go na cerkiew prawosławna. Po zabraniu kościoła i likwidacji parafii mieszkający tu katolicy zostali dołączeni do parafii w Rakowie.
1906 – kaplica katolicka.
W 1905 rozpoczęło się staranie o budowę nowej świątyni, jaka po uzyskaniu pozwolenia władz carskich została pobudowanej niedaleko dworu Lwa Wańkowicza. W 1906 r. według schematy zmów była to kaplica na terenie parafii Raków.

1919 – odrodzenie parafii.
1919 r. władze polskie dokonały zwrot budynku kościelnego, i podjęto przygotowania do przebudowy jego dla potrzeb katolików, natomiast prace restauracje prowadzone były w latach: 1926-1929. Parafia liczyła przed wojną ok. 2000 osób.
1932-1942 – prob. ks. Edward MUROŃCZYK.
Parafia liczy w tym czasie 2058 kat.
1941-1948 – prob. ks. Jan TOKARSKI (SAC).

br. Jan Fibek OFMCap