Mój pradziadek, Edward Nesterowicz urodził się w Łyskowie. Cała moja rodzina od strony taty ma korzenie kresowe - obecna Białoruś (Konstantynowo, Żabinka, Werchy, Kobryń, Brześć, Patryki, Horodec). Będę wdzięczna o każdą wiadomość związaną z nazwiskiem Nesterowicz.
Мои дедушка Матыль Николай Александрович 1908 г. рожд. житель деревни Брантовцы и бабушка в девичестве Полищук Мария Иосифовна 1908 г. рожд. жительница деревни Апеляновичи венчались в Лысковском костеле в 1930-1932 гг. приблизительно. Можно ли где либо найти эту костельную запись
Поселение Лысково видимо появилось здесь в 11-12 столетии, но не нужно исключать и того, что оно могло появиться здесь и в каменном веке. В 1978 году, в двух километрах от Лыскова, в лесу, я нашёл большое количество кремнёвой щебёнки. Не исключено, что здесь могли изготавливать кремнёвые орудия труда. В самом Лыскове есть значительные залежи гончарной глины очень высокого качества. Здесь в далёкие времена изготавливали гончарные изделия, черепицу, кирпич и другое. Была развита и торговля, а об этом говорит то, что значительную часть населения до ВОВ составляли евреи. У них была и своя синагога. Из кирпича местного производства были построены кляштор и два костёлы. Использовался кирпич и при строительстве замка. Костёлы отличались по цвету наружних стен: один был красным, а второй белый (костёл Святой Троицы). Так их из-за цвета и называли ,,Белый,, и ,,Красный,, костёлы. Здание кляштора в советское время приспособили под больницу. В ,,Белом,, костёле после ВОВ учили детей, т. к. не было школы. ,,Красный,, костёл в 50-х годах прошлого столетия разобрали, а из кирпича построили школу. С давних времён отношения между католиками и православными были такими, что их нельзя назвать хорошими. Когда Сталин, 17 сентября 1939 года ввязался во Вторую Мировую войну, как союзник Гитлера, и захватил Западные Беларусь и Украину, которые входили в состав Второй Речи Посполитой,то тогда в 1939-1940 годы пострадали почти все поляки, проживавшие на этих территориях. Пострадали и зажиточные крестьяне. В ВОВ погибли многие евреи, проживавшие в Лыскове, мало кому удалось уцелеть. В послевоенные годы жители Лыскова "хлебнули колхозного рая ". Постепенно деревня, как и сотни других, начинает вымирать.
Dokąd zostały przeniesione archiwa z kościoła w Łyskowie i gdzie się teraz znajdują?
W Łyskowie, 07.09.1856. urodził się mój pradziad Ludwik Gustaw Stankiewicz. Za wszelkie informacje dotyczące Stankiewiczów z Łyskowa będę baaardzo wdzięczny. Podpis pod zdjęciem tablicy nagrobnej Wandy Marii Stankiewicz koliduje z tej tablicy treścią.
Łysków (Лыскава) – parafia p.w. Św. Trójcy [rej. Próżany]
1527-1751 – parafia w diecezji wileńskiej
1527 – fundacja drewnianego kościoła przez Macieja Kłoczko, w odziedziczonych po ojcu dobrach .
1653 – podatek „podymne” z dóbr plebańskich wynosił 91 złp. 15 gr. (pobierany od 61 domów).
1669 – parafia Łyszkow w dekanacie różańskim
1673-1674 – ks. Wojciech RAPUCZYŃSKI (p)
1673 – „podymne” z dóbr plebanii pobierano z 34 domów).
1674 – w czasie wizytacji zapisano, że kościół drewniany „wzorowo utrzymany”
1744 – parafia w dekanacie różański, na jej terenie znajdowały się miejscowości: Hrusk, Stockowszczyzna, Wielki Łysków, Papier-nia, Jackiewicze, Zeldzin, Litołoż, Huta, Kuklicze, Ludwin, Cha-niewicze, Nowiki, Niedźwieck, Olisziewicze, Lindzicze, Choro-szewicze, Kraski, Hołowczyce, Jałowo, Zieleniewicze, Krupa, Podkrupie, Szpali, Jackiewicze, Ogrodniki, Kuziewicze.
1751-1808 – drewniana świątynia i klasztor Misjonarzy
1751 – podjęcie pracy w parafii i erygowanie klasztoru dla Misjonarzy „Lazarystów”, uposażenie przeznaczył ks. Bychowiec, prałat wileński.
1763-1785 – budowa kościoła
1790 – przy kościele szpital dla ubogich gdzie mieszka 3 mężczyzn i 6 kobiet.
1772 - istniał tu klasztor i prowadzono parafie misyjną, mieszkało tu 7 zakonników (6 kapłanów).
1781 – parafia w dekanacie różańskim, licząca 700 kat.
1807 – do szkoły uczęszcza 24 uczniów.
1808 – superiorem ks. Bernardyn GRABOWSKI (CM) , 1808 – ks. Andrzej Podres CM (pref. kościoła)
XIX w. – murowany kościół i klasztor
1809 – (09.05) konsekracja murowanej świątyni przez bp. Kłokockiego
1818 – przebudowa wieży
ok. 1807-1820 – prowadzona tu była szkoła powiatowa
1837 – superiorem ks. Jan BRONIEWICZ (CM), 1837 – ks. Tadeusz Iwaszkiewicz CM
1842 – kasata majątku i klasztoru (?)
1859-1860 – ks. Jan Hryniewicki (c), 1859-1860 – ks. Antoni Olszewski (w)
1860 – parafia liczy 2176 kat.
1866-1867 – ks. Aleksander SZARSKI (p)
1866 – skasowanie parafii przez władze carskie, parafia liczyła 1389 kat., kaplice: Libertpol, Hołowczyce, Mogilowce
1866-1919 – cerkiew prawosławna
1866 – zabranie kościoła na cerkiew prawosławną.
1867 – zabranie kaplicy w Hołowczynie na cerkiew.
1884 – pożar, zniszczenie obiektu i kolejna przebudowa świątyni
XX w. – klasztor Misjonarzy
1938 – o. Franciszek MATELSKI CM (a), 1938 – ks. Jan Iwuć (w), 1938 – o. Stanisław Pierzchała CM (w), 1938 – o. Henryk Zapior CM
1938-1945 – superiorem domu o. Alojzy ZIELENIAK CM
1945-1949 – o. Michał WORONIECKI CM
1947 – władze sowieckie zabraniają nauczać religii dzieci
1949 – aresztowanie proboszcza i umieszczenie w klasztorze szpitala
po 1990 – otwarcie parafii p.w. Św. Trójcy przy kaplicy na cmentarzu.
2000 – ks. Janusz PULIT (CM), dojeżdżał z Różan