Хоўхлава | Касцёл Найсвяцейшай Панны Марыі

Chochłowo

1454 – pierwsza świątynia.
1454 r. uczyniono pierwsze nadanie dla parafii dokonane przez księcia Michała Zygmuntowicza syna księcia Kiejsuta, w jakim to m.in. folwark Kropiwnica (zwany Kabany) nadano dla plebani.

XVII w. – kolejne nadania.
W 1630 r. nastąpiło potwierdzenie funduszu kościelnego przez króla Zygmunta III. O funkcjonowaniu tej parafii w tym czasie i wielkości jej uposażenia świadczy fakt, że w roku 1653 kościelne dobra płacą jako podatek podymny dochód z 21 domów, czyli podatek jaki wynosi wtedy 31,15 zł.

1669 – w dekanacie mińskim
W dokumencie spisu parafii z czasów Synodu Sapiehy parafia ta określana jest jako Chochła (Chołcha) i należy do mińskiego dekanatu. Parafia przeżywa jednak jak wszystkie, bo działania wojenne doprowadziły jednak do ruiny majątku kościelnego bo w 1673 r. pobierano „podymne” od 2 domów.
Kolejnej darowizny dla kościoła dokonano w maju 1691 r., było to nadanie wieczyste od właścicieli miasteczka Chochły, Mikołaja Galińskiego wojewody orszańskiego. Przedmiotem nadania była wieś Kamieszczyny. Kościół posiadał wezwanie: NM Panny i Św. Stanisława bp.

1738 – budowa nowej świątyni.
1738 r. powstał nowy kościół drewniany zbudowany w zach. części miasteczka, na wzgórzu. Świątyni nadano nowy tytuł: p.w. Imienia Maryi Panny. Wśród wiadomości o życiu religijnym parafii zanotowano o istnieniu przy kościele [od 1749 r.] Bractwa Imienia Maryi, co miało być potwierdzone na dokumencie pp. Benedykta XIV wydanym, nieco wcześniej, z datą 15.VII.1740 r.

1744-1781 – parafia w dekanacie mińskim
W 1744 r. była to parafia Chołchła w dekanacie mińskim, na terenie jej znajdowały się miejscowości: Chołchła, Chmarzyszki, Dory, Czerniew, Raćkowszczyzna, Horbowszczyzna, Łuzany, Korable, Czuraie, Ciabuły, Czerepy, Grodek, Nieluby, Czerniewszczyzna, Kudowszczyzna, Bakszty, Dorochy.
W 1781 r. parafia należała nadal do dekanatu mińskiego i liczyła 1052 katolików.

1802-1810 – proboszczem ks. Tomasz LEMSKI.
Od 1798 r. parafia znalazła się w dekanacie wilejskim, diecezji mińskiej. W roku 1801 do szkółki parafialnej uczęszczało 12 dzieci w wieku 7 do 16 lat.

Po 1816 r. – proboszczem ks. NOWICKI.
Wiadomo, że jako pleban uposażył szkołę parafialną funduszem 375 r.s., z których to procentów utrzymywano przy szkole nauczyciela.

1825 – proboszczem ks. KNIAŻYCKI.
Staraniem tego proboszcza i z „niemałym kosztem” odnowiono kościół. W czasie wizytacji metropolity w 1830 r. w szkole zarejestrowano 7 uczniów. Wyposażenie kościoła stanowiło 3 ołtarze m.in.: Bogurodzicy z Dzieciątkiem, zakryty srebrno-złotą zasuwą z obrazem Trójcy św. koronującej Matkę Bożą Wniebowziętą.

1841-1865 – prob. ks. Dominik BARTOSZEWSKI
Prace w parafii proboszcz obejmował w wieku 45 lat z czego wynikało by, że pracował tu aż do późnej starości. W czasie pierwszych lat posługi dokonano także przeniesienia w 1849 r. parafii Chochło z diecezji mińskiej do wileńskiej.
W latach czterdziestych XIX w. podawano jako uposażenie kościoła 30 funduszowych mężczyzn, ponadto sumy pieniężne w wielkości: 750 r.s. na fundacji i 52,50 rubli dochodu rocznego z czego skarb państwa pobierał 46,80 r. Natomiast po przejęciu majątku przez skarb państwa w 1842 r. zapisano parafie do V klasy uposażenia. Należało wtedy do parafii 785 katolików. W latach 1846/47 r. staraniem dziedzica Wincentego Jażwińskiego zbudowano kaplice grobowa stojąca obok kościoła na tym sa-mym wzgórzu.
Po powstaniowe represje dosięgły także parafii, bo zamierzając likwidować kościół władze carskie pozwoliły by kapłan pracował tu tylko do 13.VII.1865 r., później pod pretekstem przekroczenia przepisów (udzielenie małżeństwa katolikowi i prawosławnemu), przeniesiono go karnie do Ol-kowicz, a w 1867 r. odesłano już „na pokutę” do klasztoru jako „rezydenta.” Oczywiście pozbawiona kapłana parafii została już nie obsadzona.

1866-1919 - parafia bez kościoła.
Po wywiezieniu sprzętów liturgicznych do Oborka, w 1866 r. kościół został zamieniony na cerkiew prawosławną. Parafianie modlili się w kaplicy Jażwińskiego. W 1868 po formalnym skasowaniu parafii, ziemia kościelna przypadła rodzinom pełniącym służbie cerkwi prawosławnej. Jeszcze w k. XIX w. określano liczbę katolików jako 820 osób.
Zwrot kościoła dokonany został dopiero po wkroczeniu na te tereny administracji polskiej, w ramach kształtowania się nowych granic po pierwszej wojnie światowej.

1921-1922 – proboszczem ks. Henryk DRONICZ.
Po oddaniu kościoła w 1919 r. proboszcz mieszkający na stałe w Oborku dojeżdżał i do tego kościoła. Na terenie parafii natomiast istniały punkty filialne w Jerszewiczach , Czerniewie i Gorodku.

1922-1934 – prob. ks. Nikodem KOZŁOWSKI.
W tym czasie wzrasta liczebność parafii skoro kolejne lata podają większe cyfry, i tak: 1930 r. = 1930 kat., 1932 = 2007 kat.
Co do przestrzeni terytorialnej to była tu wielka liczba małych miejscowości, nie zawsze o przewadze katolickiej ludności, gdyż w 1931 r. należało tu 1 miasteczko, 57 wsi i osad, 28 folwarków, 18 zaścianków, 8 majątków.

1935-1936 – proboszczem ks. Antoni CHOMSKI.
W 1935 r. = 2173 kat., 1936 = 2217 kat.

1937-1948 – proboszczem ks. Józef HURKO.
Liczebność parafii w tym czasie to: 1937 = 2261 kat., widać systematyczne tendencje do wzrostu liczebności. Parafia obsługiwana była przez świątobliwego starego kapłana nawet w latach wojny i przemian społecznych. Niestety był to ostatni proboszcz mieszkający przy świątyni.

Parafia bez kościoła.
Po śmierci proboszcza, na pocz. lat pięćdziesiątych XX w., kościół zamieniono na skład kołchozowy. Wierni udawali się do kościoła w Kraśnym lub szukali odniesienia do Wiszniewa.

1991 - Odbudowa parafii
Staraniem p. Szpulewskiego przy poparciu ks. Edmunda Dołgiło-wicz-Nowickiego rozpoczęły się prace remontowe wewnątrz i na zewnątrz świątyni, zakończone wznowieniem kultu w tym kościele

1992-1997 – ks. Edmund DOŁGIŁOWICZ-NOWICKI.
Praca duszpasterska dotyczyła dojazdów kilka razy w roku, ale bardzo uroczyście obchodzone były odpusty, na które przywożeni byli specjalnie autobusem parafianie z Mołodeczna.

1992-1997 – proboszczem o. Grzegorz GÓRALSKI
Od 1997 do kościoła dojeżdżał o. Grzegorz Góralski (OFMCap), proboszcz w Mołodecznie, wspomagali go w tym duszpasterzowaniu i inni kapłani mieszkający w Mołodecznie: o. Andrzej Romanowskiego, o. Jan Fibek i ks. Włodzimierz Kasparewicza.

2003-2008 – ks. Edmund DOŁGIŁOWICZ-NOWICKI
Od 2003 pracuje tu ponownie jako proboszcz ks. E. Dołgiłowicz-Nowicki, mieszkający na stałe w Mołodecznie.
адказаць

Хоўхлава | Касцёл Найсвяцейшай Панны Марыі - Каментарыі

Дадаць паведамленне