Выбраныя здымкі
Царква Сьв. Мікалая ў Крычаве Фота © Уладзімер Ткачэнка |
Інтэр'ер Фота © Уладзімер Ткачэнка |
Бакавы прытвор Фота © Уладзімер Ткачэнка |
Свята-Мікалаеўская царква магла быць першай культавай хрысціянскай пабудовай у Крычаве. Думаецца, што на паселішчы, пабудаваным з дапамогай княскай улады, а менавіта такім было ўмацаванае паселішча на Замкавай гары ў Крычаве, павінен быў быць хрысціянскі храм. Мікольская ж царква размешчана як раз на Замкавай гары.
Як бы там ні было, а ў пісьмовых крыніцах Мікалаеўская царква ўпершыню згадваецца толькі ў дакументах пачатку 17 - 18 ст. На пачатку 1605 года яна стала ўніяцкай. У ёй служыў святар Іона Бенядзіктовіч, пастаўлены на службу вядомым Іпацеем Пацеем – архіепіскапам, мітрапалітам Кіеўскім, Галіцкім і “всея Русі”. Кароль і вялікі князь Жыгімонт Ваза пацвердзіў яму права на службу ў гэтым храме. У 1609 годзе Бенядзіктовіч прасіў караля дазволіць перадаць права на службу свайму сыну Васілію. Кароль пагадзіўся задаволіць яго просьбу.
Існуючая царква была пабудавана напрыканцы 19 - пач. 20 ст. Па некаторых звестках, напрыканцы 1930-х царква была закрыта, але падчас нямецкай акупацыі аднавіла сваю дзейнасць. У 1943 г. значна пацярпела ад пажару, але пазней адноўлена.
Царква захавалася амаль цалкам, але ўнутраны і вонкавы інтэр’ер у значнай ступені перароблены (без уліку архітэктурных асаблівасцяў) падчас шматлікіх рамонтаў. Кампазіцыя трохзрубная. Выцягнуты прамавугольны ў плане асноўны зруб накрыты двухсхільным дахам з залобкамі на тарцах. Над вільчаком узвышаецца двух’ярусная вежачка з галоўкай. Да асноўнага зруба прылягаюць бабінец і пяцігранная апсіда. У дэкоры фасадаў выкарыстаныя ліштвы, гарызантальная шалёўка з вылучэннем цокальнай часткі і фрыза. З’яўляецца самым старым дзеючым храмам Крычава. Царква - помнік гісторыі і драўлянай архітэктуры канца 19 - пачатку 20 ст.
Як бы там ні было, а ў пісьмовых крыніцах Мікалаеўская царква ўпершыню згадваецца толькі ў дакументах пачатку 17 - 18 ст. На пачатку 1605 года яна стала ўніяцкай. У ёй служыў святар Іона Бенядзіктовіч, пастаўлены на службу вядомым Іпацеем Пацеем – архіепіскапам, мітрапалітам Кіеўскім, Галіцкім і “всея Русі”. Кароль і вялікі князь Жыгімонт Ваза пацвердзіў яму права на службу ў гэтым храме. У 1609 годзе Бенядзіктовіч прасіў караля дазволіць перадаць права на службу свайму сыну Васілію. Кароль пагадзіўся задаволіць яго просьбу.
Існуючая царква была пабудавана напрыканцы 19 - пач. 20 ст. Па некаторых звестках, напрыканцы 1930-х царква была закрыта, але падчас нямецкай акупацыі аднавіла сваю дзейнасць. У 1943 г. значна пацярпела ад пажару, але пазней адноўлена.
Царква захавалася амаль цалкам, але ўнутраны і вонкавы інтэр’ер у значнай ступені перароблены (без уліку архітэктурных асаблівасцяў) падчас шматлікіх рамонтаў. Кампазіцыя трохзрубная. Выцягнуты прамавугольны ў плане асноўны зруб накрыты двухсхільным дахам з залобкамі на тарцах. Над вільчаком узвышаецца двух’ярусная вежачка з галоўкай. Да асноўнага зруба прылягаюць бабінец і пяцігранная апсіда. У дэкоры фасадаў выкарыстаныя ліштвы, гарызантальная шалёўка з вылучэннем цокальнай часткі і фрыза. З’яўляецца самым старым дзеючым храмам Крычава. Царква - помнік гісторыі і драўлянай архітэктуры канца 19 - пачатку 20 ст.
Андрэй Кузьмін