Выбраныя здымкі
Касцёл Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі ў Трабах Фота © Пярлухін Валерый | Дата: ліпень 2011
Агульны выгляд Фота © Ціжоўка Алег (bystar) | Дата: ліпень 2011
Амбон і галоўны алтар Фота © К. Шастоўскі | Дата: ліпень 2011
Спрадвечная мэта дойлідаў — стварыць цэльны архітэктурна-мастацкі вобраз гатычнага будынка — была дасягнута ў касцёле Раства Панны Марыі, велічна ўзнесеным у цэнтры в. Трабы. Пабудаваны ў 1900—1905 гг. з цэглы намаганнямі ксяндза Паўла Сухоцкага на месцы папярэдняга драўлянага храма.
Касцёл — помнік архітэктуры неаготыкі. Суровая і магічная двухвежавая архітэктурная кампазіцыя створана на прамавугольным плане з пяціграннай апсідай і невялікім трансептам. Манументальнасць будынка падкрэслена і ўзмоцнена двухсхільным дахам з сігнатуркай над прэсбітэрыем, чатырохграннымі шатрамі трох'ярусных вежаў. Крылы трансепта адзначаны з трох бакоў спічастымі двухграннымі шчытамі. Асноўная ж архітэктурная "сімфонія" разыгрываецца на цагляных сценах будынка, рытмічна члянёных контрфорсамі ў прасценках стральчатых аконных праёмаў з гатычнымі кратамі. У дэкаратыўнай апрацоўцы выкарыстаны аркатурныя і філянговыя фрызы, пінаклі, "вісячыя" лапаткі, стральчатыя нішы. Высокія і шырокія грандыёзныя міжнефавыя аркады на выцягнутых у вышыню слупах падзяляюць унутраную прастору храма на тры нефы, і гэта планіровачная структура вызначыла сіметрычна-восевую трохчасткавую кампазіцыю галоўнага фасада. Не толькі за кошт свабоды, вышыні і прасторнасці, але і дзякуючы дэталізацыі, расчлянёнасці архітэктурных элементаў унутраны воблік храма ўспрымаецца ў пастаяннай зменлівасці прасторавых куліс, у нястрымным руху да галоўнай святыні — алтара.
Касцёл — помнік архітэктуры неаготыкі. Суровая і магічная двухвежавая архітэктурная кампазіцыя створана на прамавугольным плане з пяціграннай апсідай і невялікім трансептам. Манументальнасць будынка падкрэслена і ўзмоцнена двухсхільным дахам з сігнатуркай над прэсбітэрыем, чатырохграннымі шатрамі трох'ярусных вежаў. Крылы трансепта адзначаны з трох бакоў спічастымі двухграннымі шчытамі. Асноўная ж архітэктурная "сімфонія" разыгрываецца на цагляных сценах будынка, рытмічна члянёных контрфорсамі ў прасценках стральчатых аконных праёмаў з гатычнымі кратамі. У дэкаратыўнай апрацоўцы выкарыстаны аркатурныя і філянговыя фрызы, пінаклі, "вісячыя" лапаткі, стральчатыя нішы. Высокія і шырокія грандыёзныя міжнефавыя аркады на выцягнутых у вышыню слупах падзяляюць унутраную прастору храма на тры нефы, і гэта планіровачная структура вызначыла сіметрычна-восевую трохчасткавую кампазіцыю галоўнага фасада. Не толькі за кошт свабоды, вышыні і прасторнасці, але і дзякуючы дэталізацыі, расчлянёнасці архітэктурных элементаў унутраны воблік храма ўспрымаецца ў пастаяннай зменлівасці прасторавых куліс, у нястрымным руху да галоўнай святыні — алтара.
Крыніца:
А.М. Кулагін
Эклектыка
Мінск, Ураджай, 2000