Выбраныя здымкі
У цэнтры мястэчка (на ўсходнім баку былой рынкавай плошчы), на вул. 17 Верасня знаходзіцца старажытная Свята-Троіцкая царква, аўтэнтычны выгляд якой страчаны пад час перабудовы другой паловы 19 ст. Царква пабудавана ў 1533—1550(82) гг. з цэглы (па іншых звестках — у 1600 г.). У 1705 г. - уніяцкая пры манастыры базыльян, які скасаваны ў 1824 г. (касцёл заставаўся прыходскім). У 1839 г. царква ўладкавана па праваслаўнаму абраду. У 1842 г. у ёй створаны прыдзел у імя Раства Прасвятой Багародзіцы. Перабудавана пасля пажару 1865 г. (начынне і іканастас былі выратаваны) і пасля аднаўлення асвечана 9 чэрвеня 1868 г. архіепіскапам мінскім Міхаілам. Будынак капітальна перабудаваны ў 1873—1875 гг., пасля чаго помнік архітэктуры ранняга барока набыў рысы ідеалагічна вернага рэтраспектыўна-рускага стылю. 25 мая 1875 г. асвячоны зноў. Прастольнае свята — Дзень Святой Тройцы. Падоўжна-восевая кампазіцыя храма складаецца з прытвора-званіцы, трапезнай, кубападобнай малітоўнай залы, паўкруглай апсіды з невялікай бакавой рызніцай. У 1873 г. над высокім 4-гранным прытворам узведзена драўляная 2-ярусная (васьмярык на чацверыку) шатровая званіца з макаўкай у завяршэнні, над пакатым 4-схільным дахам асноўнага аб'ёму — цыбулепадобнае 5-купалле. Плоскасныя белакаменныя сцены апяразаны прафіляванымі карнізамі і прарэзаны арачнымі вокнамі, дэкарыраванымі броўкамі; над арачным праёмам увахода размешчана круглая люкарна. Шанаваўся абраз «Маці Божая».
Літ.:
А.М. Кулагін
Праваслаўныя храмы на Беларусі
Мінск, Беларуская Энцыклапедыя, 2001