Wybrane zdjęcia
Fragment parku. Miejsce, gdzie stał dwór Foto © Anna Ostrowska |
Wiktor Wysłouch przy tablicy 'Leżajka' Foto © Anna Ostrowska |
Zenon Wysłouch przy dawnej alei klonowej Foto © Anna Ostrowska |
Leżajka to najdawniejsza siedziba Wysłouchów. Co najmniej od połowy XV wieku należała do rodziny. Majętność graniczyła ze wschodu z Błotem Białym i rzeką Leżajką, od zachodu z włością Szereszewską. Dwór i posiadłość w początku XVII wieku znacznie ucierpiała na skutek wojny domowej i najazdu wojsk carskich (bitwa pod Sielcem). Odrestaurował majątek i dwór Zenon Wysłouch, podkomorzy brzeski. On też nazwał posiadłość od swego imienia Zenowilem. Około 1770 roku przeniósł swoją siedzibę do Pirkowicz koło Drohiczyna, a Zenowil przekazał synowi Kazimierzowi (pozostali synowie uzyskali majętności Bronne i Chlewiszcze, a najstarszy Wiktor Pirkowicze).
Zenowil pozostał własnością rodziny aż do 1939 roku. Ostatni właściciel, Zenon (1904-1945), syn Stanisława Kazimierza i praprawnuk Zenona podkomorzego brzeskiego zginął w Gross-Rosen. O dworze w Zenowilu nie znalazłam informacji. Dziś jest tam tylko zdziczały, obszerny park i przepiękna aleja wjazdowa na wysokiej grobli między polami, obsadzona ogromnymi, wiekowymi klonami.
Zenowil pozostał własnością rodziny aż do 1939 roku. Ostatni właściciel, Zenon (1904-1945), syn Stanisława Kazimierza i praprawnuk Zenona podkomorzego brzeskiego zginął w Gross-Rosen. O dworze w Zenowilu nie znalazłam informacji. Dziś jest tam tylko zdziczały, obszerny park i przepiękna aleja wjazdowa na wysokiej grobli między polami, obsadzona ogromnymi, wiekowymi klonami.
Anna Ostrowska