> obwód miński > rejon miński > wieś Siemków (Sołomereck) > Zespół pałacowo-parkowy Chmarów
Siemków (Sołomereck). Zespół pałacowo-parkowy Chmarów
Siemków (Sołomereck). Zespół pałacowo-parkowy Chmarów

Zespół pałacowo-parkowy Chmarów | Siemków (Sołomereck)

Rok budowy (przebudowy): XVIII-XIX
Współrzędne geograficzne:
54° 1'41.100"N, 27° 26'6.25"E

Albumy zdjęć

Wybrane zdjęcia

Siemków (Sołomereck). Zespół pałacowo-parkowy Chmarów

Foto © Алена Паўлоўская | Data wykonania: 2014-09-28

Siemków (Sołomereck). Zespół pałacowo-parkowy Chmarów

Ruiny pałacu w Siemkowie Foto © К. Шастоўскі | Data wykonania: 2014-09-28

Siemków (Sołomereck). Zespół pałacowo-parkowy Chmarów

Lewa oficyna Foto © К. Шастоўскі | Data wykonania: 2014-09-28

Zespół pałacowy w dawnym majątku ziemskim

Rozległe włości siemkowskie w pierwszej połowie XVIII wieku były własnością Sapiehów. W 1755 roku od Kazimierza Sapiehy kupił je łowczy miński, Adam Chmara. W ręku Chmarów dobra pozostawały do 1889 roku, kiedy to stały się własnością Chełkowskich, władających Siemkowem do I wojny światowej.

Adam Chmara, który wkrótce po kupieniu Siemkowa stał się kasztelanem a następnie wojewodą mińskim, zgromadził w swym ręku ogromną fortunę i rozległe dobra. Głównym ośrodkiem dóbr wojewoda uczynił Siemków, w którym w latach 1775-80 wzniósł (zrujnowany dziś) barokowo-klasycystyczny zespół pałacowy, złożony z pałacu i dwóch oficyn, wybudowany najprawdopodobniej według projektu znanego architekta włoskiego Carlo Spampaniego.

Pałac jest budynkiem parterowym, piętnastoosiowym, wzniesionym na planie wydłużonego prostokąta. W centralnej części fasady znajdował się płytki parterowy ryzalit z czterema pilastrami, zwieńczony trójkątnym szczytem. Od strony ogrodu znajdował się ryzalit półokrągły. Do szczytów budynku przylegały dwie niewielkie dwuosiowe przybudówki kryte płaskimi dachami. Elewacje ozdobione były pilastrami i profilowanym podokapowym gzymsem. Pałac obecnie jest opuszczony i mocno zdewastowany.

Prostopadle do budynku głównego ustawione są dwie siedmioosiowe oficyny z jednoosiowymi płytkimi ryzalitami w części centralnej, zwieńczonymi niedużymi szczytami. Ich elewacje ozdabiają pilastry. Prawa oficyna, w wyniku XX wiecznej przebudowy, połączona była krytym przejściem z budynkiem głównym.

Pałac otacza park regularno-krajobrazowy rozciągnięty wzdłuż głównej osi kompozycyjnej, równoległej do rzeki Siemkówki. Wzdłuż osi tej biegnie lipowa aleja wjazdowa, przy której wzniesiono kompleks współczesnych budynków szkoły z internatem, do której należy cały zespół pałacowy.

Aleja wiedzie na rozległy dziedziniec między pałacem i oficynami, gdzie niegdyś istniał ozdobny klomb. Za pałacem znajdują się dwa tarasy parkowe, a na przedłużeniu głównej osi ciągną się szpalery lipowe i dębowe.

Południowo wschodnia, krajobrazowa część parku o powierzchni około 10 ha, zajmuje strome zbocze wzgórza i jest obecnie zdziczała.

Grzegorz Rąkowski
„Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997
(A.O.)


Wiadomości