Kościół Matki Boskiej Pocieszenia i klasztor augustianów | Wilno

Więcej zdjęć (12) >>

Kościół Matki Boskiej Pocieszenia i klasztor augustianów w Wilnie

Zakon św. Augustyna (OSA) został założony w IV wieku i zatwierdzony w 1256 roku. Jest to zakon żebraczy, którego jednym z celów jest działalność wśród ludzi odrzuconych, upośledzonych, ubogich i chorych. Nazywani są augustianami eremitami. Został sprowadzony do Polski przez króla Kazimierza Wielkiego w 1342 roku. Samodzielna prowincja augustianów w Polsce istniała od połowy XVI wieku. W Wilnie znaleźli się w XVII wieku.

W roku 1677 otrzymali plac po spalonej w 1655 cerkwi unickiej. Jako zakon ubogi, zbudowali drewniany kościół, który spłonął w wielkim pożarze Wilna w roku 1742. W roku 1746 rozpoczęli budowę obecnego kościoła murowanego, który został ukończony w 1768 roku. Nie jest znany budowniczy kościoła. Zabudowania klasztorne pochodzą z XVIII wieku.

W 1803 zostały kupione przez Uniwersytet Wileński na seminarium duchowne. Po zamknięciu uniwersytetu była tam zlokalizowana Akademia Duchowna (1833-42). Po jej przeniesieniu do Petersburga klasztor został skonfiskowany, a kościół zamieniono na cerkiew prawosławną pod wezwaniem św. Andrzeja. Nie został przebudowany w większym stopniu; w 1919 zwrócony katolikom i odrestaurowany. W budynkach poklasztornych umieszczono seminarium nauczycielskie i obiekty pomocnicze uniwersytetu. Po II wojnie światowej, w skutek przeróbki na magazyn zniszczony. Obecnie nieczynny.

Wybudowany w umiarkowanym i wykwintnym stylu rokoko. Fasada posiada jedną smukłą wieżę, składającą się z pięciu zwężających się kondygnacji o wysokości 42 m. Wieża zdobiona jest delikatnymi kolumienkami i falistymi gzymsami. Przykryta lekkim, rokokowym hełmem. Wnętrze trzynawowe. Wyposażenie przeniesiono do innych kościołów, a częściowo zaginęło; między innymi cudowny obraz Matki Boskiej Pocieszenia.

A.O.
Na podstawie:
Juliusz Kłos, „Wilno, Przewodnik Krajoznawczy”, Wyd. Oddziału Wileńskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Wilno 1923
Tomas Venclova, „Wilno”, R. Paknio Leidykla, Wilno 2001, 2002
Augustianie, „Wikipedia, Wolna encyklopedia”