Dokszyce

Historia Dokszyc

Miasto w obwodzie witebskim Białorusi, stolica rejonu dokszyckiego (dawniej w województwie mińskim). Miasto leży nad rzeką Berezyną.

Pierwsze wzmianki o wsi Dokszyce pochodzą z 1407 roku. Od 1560 roku część wsi, następnie z czasem – całość, weszła w skład majątku Kiszków. W 1608 roku biskup żmudzki, Stanisław Kiszka, zbudował tu kościół katolicki, a w 1621 roku wystarał się o prawa miejskie. W 1708 roku miasteczko zostało spalone przez Szwedów. W 1793 roku znalazło się w zaborze rosyjskim.

W roku 1812 przez Dokszyce przeszły oddziały Napoleona. Asystujący w wyprawie wicekrólowi Włoch księciu Eugeniuszowi de Beauharnais – malarz Albrecht Adam (1786-1862) – utrwalił na jednym ze swych rysunków dwór dokszycki na tle płonącego miasta. Rysunki Adama zostały wydane w formie albumu po francusku i niemiecku.

Od 1921 roku miasto należało do Polski, było ośrodkiem gminnym. Od 1939 roku Dokszyce należą do Białorusi. Obecnie (2004) miasto liczy około 7 tysięcy mieszkańców. Najważniejszym zabytkiem jest cerkiew Pokrowska Przenajświętszej Bogarodzicy z 1900 roku. Znajdują się tu także: cmentarze katolicki i tatarski, meczet, stare młyny i zabudowania dworskie.

„Wikipedia, wolna encyklopedia”
„Encyklopedia Kresów”, wyd. Kluszczyński
(A.O.)

Ulice miasta