Dwór Lubańskich w Łoszyce | Mińsk

Więcej zdjęć (75) >>

Zespół dworski w Łoszycy

Zespół dworski w dawnym majątku ziemskim Łoszyca, położonym u zbiegu rzek Świsłocz i Łoszyca, obecnie w granicach Mińska. Dobra łoszyckie były dawnym dziedzictwem Pruszyńskich i pozostawały ich własnością do lat 80-tych XIX wieku, kiedy to przeszły w ręce Lubańskich. W okresie międzywojennym, z inicjatywy uczonego N. I. Wawiłowa w dawnym majątku zorganizowano oddział Instytutu Hodowli Roślin ZSRR. Również po II wojnie światowej działały tu botaniczne placówki naukowe.

Centrum kompozycji przestrzennej stanowi obszerny modernistyczny dwór z drugiej połowy XIX wieku składający się z dwóch korpusów: starszego – drewnianego, parterowego, o ścianach otynkowanych i dobudowanego doń korpusu nowszego, murowanego, piętrowego. Elewacje są bogato zdobione rzeźbionymi w drewnie detalami, w które obfitują zwłaszcza znajdujące się od frontu i ogrodu ganki. Częściowo zachował się też wystrój wnętrz, ze stiukowymi ornamentami sufitów, dębowymi boazeriami oraz kaflowymi piecami.

W pobliżu znajduje się drewniany dom ekonoma oraz ślady ośmiobocznej kaplicy grobowej Pruszyńskich. Dwór otacza bardzo dobrze zachowany park krajobrazowy o powierzchni około 5 ha, ze starodrzewem i cennymi egzotami (rośnie tu m.in. miłorząb japoński), położony na stromej skarpie nad Świsłoczą. Na teren parku wiedzie długa aleja lipowa oraz brama wjazdowa flankowana ceglanymi filarami; obok niej stoi nieduży domek stróża. W skład zespołu wchodzą ponadto młyn, gorzelnia i inne zabudowania gospodarcze położone poza parkiem, po drugiej stronie stawu utworzonego przez przegrodzenie rzeki Łoszycy.

Grzegorz Rąkowski,
Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi
Burchard Edition, Warszawa 1997
(A.O.)