Wybrane zdjęcia
Fasada główna i boczna Foto © Ê. Øàñòî¢ñê³ |
Cmentarz cerkiewny. Dzwonnica i krzyż na starym grobie Foto © Ê. Øàñòî¢ñê³ |
Nagrobek Darii Granowskiej Foto © Ê. Øàñòî¢ñê³ |
Cerkiew cmentarna pod wezwaniem Świętego Jerzego
Prawdziwym skarbem Dawidgródka jest znajdująca się we wschodniej części miasta, za mostem na starorzeczu Sieszka, drewniana cerkiew Św. Jerzego, jedna z najcenniejszych i najstarszych na Polesiu. Zbudowano ją w 1648 roku, w 1724 była przebudowywana. Po II wojnie światowej została zamknięta. W 1990 roku zwrócono ją wiernym.Trójdzielna cerkiew składa się z babińca, nawy z niską drugą kondygnacją i prezbiterium. Każdą z części nakrywa oddzielny czterospadowy dach zwieńczony kopułką. Do prezbiterium z boku przylega niska zakrystia, do babińca – przedsionek. Ściany pomalowano na kolor błękitny.
We wnętrzu znajduje się niezwykle cenny, bogato rzeźbiony, pięciokondygnacyjny barokowy ikonostas z 1751 roku. Szczególną wartość ma czwarty rząd ikon, przedstawiający dwunastu apostołów. Po bokach carskich wrót znajdują się dwie ikony w XVIII wiecznych pozłacanych sukienkach: Matka Boska z Dzieciątkiem i Chrystus Pantokrator.
Na osi cerkwi stoi dwukondygnacyjna dzwonnica. W bezpośrednim sąsiedztwie świątyni znajduje się kilkanaście starych kamiennych i drewnianych krzyży, a więcej znajdziemy ich na rozciągającym się wokół zdewastowanym cmentarzu. Sporo ciekawych nagrobków jest także na obecnie użytkowanym cmentarzu, położonym o kilkaset metrów na wschód.
Stojąca na trawiastym pagórku cerkiew tworzy wraz z dzwonnicą i pochylonymi ze starości krzyżami uroczą kompozycję krajobrazowo-architektoniczną.
Grzegorz Rąkowski
”Czar Polesia”, Rewasz, Pruszków 2001
(A.O.)