Radoszkowicze

Historia Radoszkowic

Do 1929 roku Radoszkowicze – osiedle typu miejskiego w rejonie mołodeczańskim obwodu mińskiego Białorusi.

Do 1793 roku w granicach I Rzeczypospolitej. Istniała tu ekonomia królewska (starostwo niegrodowe) płacące 3200 zł kwarty i 1382 zł hiberny.

W czasie wojny litewsko-rosyjskiej w latach 1558-1570 Zygmunt II August postanowił latem 1567 roku przeprowadzić demonstrację zbrojną, licząc na wywołanie w Rosji powstania kniaziów i bojarów, niezadowolonych z rządów opryczniny (dławienie wszelkiej opozycji wewnętrznej i umocnienie władzy carskiej). Pod Radoszkowiczami zebrało się na popis 47 000 żołnierzy - z tego 30 000 pospolitego ruszenia oraz 2 400 posiłkowych żołnierzy z Korony i około 100 dział.

W czasie III wojny północnej Karol XII stacjonował tu prawie 3 miesiące w 1708 roku przed wyprawą na Ukrainę. W 1792 roku król Stanisław August Poniatowski nadał Radoszkowiczom prawa miejskie.

W dwudziestoleciu międzywojennym mieściło się w Radoszkowiczach gimnazjum białoruskie, w którym nauczał między innymi Makar Kraucou. Za II RP siedziba wiejskiej gminy Radoszkowicze.

Od 1991 miasto niepodległej Białorusi.

Wikipedia, wolna encyklopedia
(A.O.)