Сядзіба | Дубай

Сядзіба ў Дубаі

Першымі вядомымі ўладальнікамі дубайскага маёнтка былі Палазовы і Агінскія. У першай палове XVII ст. Дубай перайшоў ва ўласнасць пінскага старосты князя Альбрыхта Станіслава Радзівіла, які ў 1635 (1634?) падарыў маёнтак пінскім езуітам. У гэты час тут існаваў праваслаўны манастыр. У 1636 г. манастыр пераходзіць да грэка-католікаў, а праз некаторы час закрываецца езуіцкім ордэнам, які прызначыў яго пад сваю летнюю рэзідэнцыю. У старым Палазоўскім палацы езуіты размясцілі прытулак для дзяцей-сірот, а на штучным востраве пабудавалі каталіцкую капліцу.

У 2-й палове XVIII ст. маёнтак Дубай выкупіў Ігнацій Кужанецкі, пасол Варшаўскага сейма, віцебскі кашталян, кавалер ордэна Святога Станіслава. Кужанецкія гаспадарылі ў маёнтку Дубай больш за 100 гадоў. Маёнтак быў перададзены арандатарам, а пасля задушэння паўстання 1863 г. яго выкупіў паланізаваны варшаўскі прамысловец нямецкага паходжання Кароль Шленкер. Пазней маёнтак атрымала ў спадчыну яго дачка Марыя Выджына, якая пасля 1-й сусветнай вайны выдзеліла частку зямлі плошчай 100 га з палацам і паркам для арганізацыі тут сельскагаспадарчай школы, назваўшы яе імем сваёй заўчасна памерлай дачкі Яніны. Размешчаная з 1926 г. сельскагаспадарчая школа праіснавала да 1944 г.

Двор у Дубаі быў пабудаваны езуітамі ў першай палове XVIII ст. з цэглы і вялізных камянёў. Будынак у плане меў форму выцягнутага прамавугольніка з нерэгулярным размяшчэннем акон. Парадны фасад дома быў акцэнтаваны высокім порцікам на чатырох масіўных калонах, размешчаных парамі. Аздобай сядзібы служыла рустоўка вуглоў будынка і выступаючыя з задняга фасада трохгранныя двухярусныя эркеры з прытуленымі да іх невялікімі порцікамі на дзвюх калонах. Па баках фасадаў размяшчаліся алькежы, накрытыя чатырохсхільным дахам, якія мелі па адным памяшканні на першым і другім паверхах. Усяго ў доме налічвалася 16 прасторных памяшканняў. Сядзібны дом быў узарваны ў канцы Другой сусветнай вайны, а цэгла і каменне разабраны мясцовымі жыхарамі на будаўніцтва сваіх дамоў.