Чыгуначная станцыя | Слонім

Чыгуначны вакзал у Слониме

Вакзальная вуліца ў Слоніме ўзнікла пасля пабудовы ў 1886 г. чыгункі Баранавічы-Слонім-Беласток-Варшава. Слонімскі вакзал пабудаваны ў 1922 г. з цэглы ў стылі мадэрн.

Прамавугольны ў плане аднапавярховы будынак мае высокі мансардавы дах складанага пластычнага малюнка. Прасторавае развіццё кампазіцыі дасягаецца трохступеньчатым павелічэннем аб'ёмаў, якое нарастае к цэнтру: ад адносна нізкіх бакавых крылаў праз цэнтральны корпус да мансардавага паверха. Спалучэнне вальмавых дахаў аб'ёмаў будынка надае яго завяршальнай частцы складаны ярусны сілуэт. Дамінуючы элемент кампазіцыі - цэнтральны рызаліт з двух'ярусным шчытом, устаноўленым на нізкі парапет. Плаўныя крывалінейныя абрысы шчыта, завяршэнне яго вуглоў акратэрыямі ў выглядзе шароў вылучаюць гэты элемент на фоне геаметрычна правільных чляненняў фасадаў.

Пластычнасць экстэр'еру вакзала надаюць рустоўка, рытм прамавуголыіых і арачных аконных праёмаў, барочныя рэмінісцэнцыі ў форме «разарванага» франтона, фігурны шчыт са стылізаванымі валютамі. Цэнтральны ўваход у вынасным тамбуры галоўнага фасада завяршаецца буйным «разарваным» франтонам. Планіроўка вакзала змешаная - калідорна-анфіладная. Вакзал у Слоніме — буйное для свайго часу збудаванне гэтага тыпу.

Адначасова з чыгуначным вакзалам побач пабудавана воданапорная вежа. Трох'яруснае васьміграннае ў сячэнні збудаванне мае пластычныя архітэктурныя формы. Першы ярус - гэта магутнае аснаванне з вуглавымі контрфорсамі і маналітнымі плоскасцямі сцен. Звужаны да верху стройны другі ярус выкарыстаны як апора для трэцяга — верхняга аб'ёму, у якім размяшчаўся рэзервуар з вадою. Яго гранёная «чаша» завершана пластычным шатровым дахам з «заломам» і слухавымі вокнамі. Узведзеная ў стылі мадэрн воданапорная вежа разам з вакзалам складае адзіны архітэктурны ансамбль.