Monaster Św. Mikołaja | Mohylew

Więcej zdjęć (36) >>

Zespół cerkwi prawosławnej pod wezwaniem Św. Mikołaja

Barokowy, wzniesiony w XVII-XVIII wieku, restaurowany w latach 70 i 80 XX wieku.

Cerkiew pod wezwaniem Św. Mikołaja, barokowa, zbudowana w latach 1669-72, po II wojnie światowej nieczynna. Od 1990 roku w trakcie restauracji wnętrz, w latach 90 - zwrócona wiernym.

Świątynia na planie krzyża, z trzema apsydami i ośmiobocznym bębnem na skrzyżowaniu naw, nakrytym ogromną kopułą. Fasada, podzielona za pomocą gzymsów na cztery kondygnacje, zwieńczona jest dwiema wieżami z rozbudowanym barokowym frontonem pomiędzy nimi.

Pierwszą kondygnację zdobią wysokie półkoliście zamknięte wnęki, wyższe kondygnacje – rzędy mniejszych wnęk tworzących swego rodzaju ślepe arkady, dodatkowo ozdobione stiukowym ornamentem roślinnym. Wejście wiedzie przez ośmioboczny przedsionek przybudowany w XVIII wieku. Szczyty transeptu i prezbiterium zdobią narożne pilastry i dwukondygnacyjne frontony z podobną jak na fasadzie dekoracją z półkoliście zamkniętych wnęk. Nad frontonami wznoszą się niewielkie wieżyczki z kopułkami.

Wnętrze podzielone jest za pomocą dwóch rzędów kolumn na trzy nawy. Nawa główna i transept nakryte są sklepieniami kolebkowymi, nawy boczne – krzyżowymi. Wnętrze pokrywają cenne freski z końca XVII i XVIII wieku. Czterokondygnacyjny ikonostas jest bogato rzeźbiony i pozłacany.

W pobliżu głównej świątyni znajduje się klasycystyczna cerkiew pod wezwaniem Św. Onufrego (tak zwana „ciepła”), zbudowana w 1798 roku, restaurowana w latach 1990-94. Jest to nieduża świątynia na planie krzyża, z półokrągłą częścią ołtarzową, nakryta dużą, wieloboczną kopułą. Szczyty transeptu ozdobione są pilastrami i trójkątnymi frontonami.

Nieco z boku stoi dwukondygnacyjna dzwonnica (sześciobok na czworoboku), zbudowana na przełomie XVII i XVIII wieku, nakryta wysokim dachem namiotowym. Zdobią ją łukowate wnęki i narożne pilastry.

Dom cerkiewny, wykorzystywany niegdyś również jako szpital, zbudowany został w XVII wieku. Jest to budowla parterowa, na planie prostokąta, przylegająca do ogrodzenia. Szczyt budynku zwieńczony jest frontonem ozdobionym łukowato zamkniętymi wnękami.

Cały kompleks otacza ogrodzenie z bramą z przełomu XVII i XVIII wieku i narożnymi ośmiobocznymi basztami. Na całej długości mur ogrodzenia ozdabia ciąg półkoliście zamkniętych wnęk arkadowych. W ogrodzenie wbudowano jednokondygnacyjną kaplicę na planie kwadratu, nakrytą dachem namiotowym.

Grzegorz Rąkowski
„Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997
(A.O.)