Слуцк | Царква Святога Мікалая

БЫВШИЙ НИКОЛАЕВСКИЙ СОБОР НА ЗАМОВОЙ ГОРЕ

“Найстарадаўнейшая частка сучаснага Слуцка — гарадзішча, знаходзіцца ў цэнтры горада, непадалёку ад скрыжавання вуліц Леніна i Maксімa Багдановіча, у сутоках рэк Случы i Бычка. Яно займае пясчаную выспу памерамі 100x80 м, якая узвышаецца над поплавам на 5-7 м.

Першыя насельнікі, што аблюбавалі гэтае месца, з'явіліся тут, відаць, яшчэ ў сярэдзіне 1-га тысячагоддзя да н.э. Ад той далёкай пары дайшлі да нас знаходкі: жалезная сякера-кельт, некалькі гліняных праселкаў i чарапкі грубаляпнога посуду. У старажытнарускі перыяд на гэтым месцы славянскім племенем дрыгавічамі быў заснаваны дзядзінец летапіснага Случаска”. (По данным книги “Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. Кн. 1. – Мн.: БЕЛТА, 2000. – С 25.”).

“На дзядзінцы старажытнага Слуцка меўся каменны храм, узведзены, відаць, у сярэдзіне XII ст. матэрыялам служылі цэгла і вапняковыя пліты. Змешаная муроўка збліжае яго з храмамі Св. Міхаіла і Дабравешчання з Віцебска і Барысаглебскай царквой з Наваградка”. (По данным книги “Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. Кн. 1. – Мн.: БЕЛТА, 2000. – С 29-30.”).

“У часы Вялікага княства Літоўскага тут размяшчаўся Bepxнi замак Слуцка”. (По данным книги “Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. Кн. 1. – Мн.: БЕЛТА, 2000. – С 25.”).

“У руска-візантыйскім стылі ў 1885-1889 гг. на Саборнай горцы будуецца з цэглы Мікалаеўскі сабор. У плане ён меў форму крыжа, быў аднагаловы, злучаны з размешчанай па галоўнай вoci 3-яруснай купальнай званіцай. У перакрыжаванні падоўжнага i папярочнага нефаў, накрытых цыліндрычнымі скляпеннямі, стаяў чацвярык са зрэзанымі да сярэдзіны вугламі. На iм узвышаўся гранёны светлавы барабан са шлемападобным купалам. У 1934 г. храма не стала”. (По данным книги “Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. Кн. 2. – Мн.: БЕЛТА, 2000. – С 505-506.”).

Кулагин А. Н. в книге “Праваслаўныя храмы на Беларусі. – Мн.: БелЭн, 2001. – С 293”, утверждает: “Пабудаваны ў 1889 г. пад наглядам інжынера Нектар'еўскага з цэглы зруйнаванага фарнага касцёла”. Но из какого фарного костела? Из деревянного, разобранного в 1852 году? А может из костела бывшего бернардинского монастыря, некоторое время выполнявшего для католиков роль фарного? Но его же уничтожили после войны.

“У XIX — пач. XX ст. гарадзішча мела назву Саборная горка, бо на той час тут размяшчаўся сабор Аляксандра Неўскага”. (По данным книги “Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. Кн. 1. – Мн.: БЕЛТА, 2000. – С 25.”).

Вот здесь остановимся. Автор статьи “У сутоках Случы і Бычка” Л. У. Колядинский допускает ошибку: собор носил название Николаевского (в честь Николая Чудотворца). К тому же во втором томе книги “Памяць. Слуцкі раён” на страницах 505-506 об этом говорится. Получается, второй том противоречит первому.

“У 1930-1940-я гады гарадзішча атрымала назву Бязбожная горка, храм, што знаходзіўся тут, быў узарваны i на яго месцы ўзведзены гарадскі Дом культуры. Зараз амаль уся пляцоўка гарадзішча забудавана i пакрыта асфальтам. Гарадзішча носіць назву Вялікая горка. Гэтае месца іншы раз i сёння называюць Bepxнi замак Слуцка. Яшчэ захоўваецца паданне пра існаваўшы тут некалі падземны ход, па якім, нібыта, можна было на кані дабрацца з Верхняга замка Слуцка да Капыльскага”. (По данным книги “Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. Кн. 1. – Мн.: БЕЛТА, 2000. – С 25.”).

Слуцк | Царква Святога Мікалая - Каментарыі

Дадаць паведамленне